Ze was pas halverwege haar trip naar Nieuw-Zeeland, maar de coronapandemie dwong Heleen Lansink om vroegtijdig naar huis te gaan. “Op de terugweg heb ik op het vliegveld zitten huilen. Thuis aangekomen, voelde ik mij opgelucht. Dit is de plek waar ik nu hoor te zijn.”
De trip van een maand naar Nieuw-Zeeland had de 2019 Nuffield scholar tot in de puntjes voorbereid. Vier maanden had ze gewerkt aan een agenda voorzien een strak dagelijks schema. In totaal had ze 25 afspraken staan. De eerste twee weken zou ze alleen reizen door Nieuw-Zeeland. In de derde week was het plan om aan te sluiten bij de Nuffield Triennial. Met Nuffield scholar Suzanne Ruesink zou ze vierde en laatste week naar Australië gaan. “Wachtend op de terugvlucht besefte ik dat mijn reis deels in het water was gevallen. Het voelde als een unfinished job.”
Mogelijke besmettingsbron
Bij haar vertrek op 2 maart waren net de eerste gevallen van corona in Nederland bekend. Toch waren er voor Heleen geen signalen om de reis vroegtijdig te annuleren. ”In Nieuw-Zeeland speelde corona nog helemaal niet. Toen ik aankwam was er wel meer aandacht in de media voor de wereldwijde uitbraak. Toch was en is er nog geen sprake van een corona-uitbraak in Nieuw-Zeeland.”
Omdat Heleen rechtstreeks uit Europa kwam, werd ze wel als mogelijke besmettingsbron gezien. “Dat is een aparte gewaarwording, mensen zien je als een potentieel risico.” Haar eerste afspraak werd bij aankomst uit voorzorg geannuleerd, de tweede dreigde ook niet door te gaan. Ze besloot om voorzorgsmaatregelen te nemen en vooraf deze met haar afspraken te bespreken. Er werden geen handen geschud en afstand bewaard. De volgende afspraken konden zo wel doorgaan.
Nuffield Triennial afgelast
Omdat de coronasituatie wereldwijd verergerde en de maatregelen elkaar snel opvolgde, besloot Heleen om na twee weken haar reis vroegtijdig af te breken. De Nuffield Triennial was inmiddels al afgelast. Ze nam de beslissing met een Nieuw Zeelandse Nuffield scholar waar ze samen met een Canadese scholar op dat moment verbleef. “Het was heel fijn om samen met hun de beslissing te nemen.” Ze boekte haar terugvlucht en op 17 maart zette ze weer voet op Nederlandse bodem. “Ik landde in de ochtend en je verwacht de gebruikelijke mensenmassa. Er was werkelijk niets te doen op Schiphol. Geen mensen, gesloten winkels en restaurants. Dat was zo’n raar gevoel. Thuis gekomen voelde ik mij opgelucht. In zo’n situatie wil je vooral thuis zijn.”
Heleen verwacht dat ze niet meer terug gaat naar Nieuw-Zeeland. “Met de afspraken die niet door zijn gegaan, heb ik de mogelijkheid om een videocall te doen. Opnieuw naar Nieuw-Zeeland is een ellenlange reis waar je minimaal een aantal weken moet blijven.” Ze heeft nog wel voorzichtige plannen om naar Engeland en Canada te gaan. Al verwacht ze op korte termijn deze niet te kunnen ondernemen. “Ik ga mij nu eerst concentreren op het schrijven van mijn Nuffield eindrapport en daarna bekijk ik de mogelijkheden voor vervolgreizen.”